Centrum Kultury Zamek

czas trwania: g. 11-14

„Każde nowe pokolenie literackie zastawało czytelnika zmęczonego tym co było lub troskliwie wmawiało mu zmęczenie”, pisał Tadeusz Peiper w jednym z najsłynniejszych tekstów, Metafora teraźniejszości, i kontynuował „równocześnie zaś wprowadzało nowe efektowne związki słów”. No to co? Co z metaforami robią współcześni poeci i poetki? Wszystko robi się liczne, więc i metafory nie może być jednej, ale czy „dziś” jest jeszcze na nie miejsce? Czy może sam czas teraźniejszy ulega metaforyzacji? Nieśmiertelne pytania. Ostateczne odpowiedzi. Wszystko w 2 dni.

17.05 (środa)

Agnieszka Karpowicz: Kryzysowe metafory. O współczesnych formach logowizualnych

Barbara Sienkiewicz: Co wynika z Peiperowskiego projektowania „uścisku z teraźniejszością”

Józef Olejniczak: O metaforze „zza szyby”

Elżbieta Winiecka: Maszyna językowa jako parodia poety, czyli o wyższości imitacji nad symulacją w poezji XXI wieku (na przykładzie wierszy Rafała Jurczaka i Chatu GPT)

Piotr Śliwiński: Słowa do zrobienia. O działaniu

18.05 (czwartek)

Piotr Bogalecki: „Brakujący na duchu”. Uwierzytelnienia Kacpra Bartczaka

Jakub Kornhauser: „Braków nie ma żadnych”. Niedobory neoawangardy

Agnieszka Słoboda: Występek Poety

Irmina Bloch: „Wydajne syntagmastatyki orofacjalne”. Marcina Mokrego

Aleksandra Kaźmierczak: Pęknięcie i stabilizacje. Przestrzenie w wierszach Krystyny Miłobędzkiej

Krzysztof Hoffmann: Brak słów na to wszystko

Grafika w kolorach bieli i intensywnego niebieskiego. W tle czarne napisy-hasła, które przykrywają plamy w kolorze kobaltu. W dole grafiki widoczne logo Poznania Poetów, tytuł spotkania.